- Λεπτομέρειες
«Ασφαλιστικό – Μεταρρύθμιση ή Αυταπάτη»
με ομιλητή τον κ. Χάρη Θεοχάρη,
πρώην Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων,
Βουλευτή Β’ Αθήνας – ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Το ασφαλιστικό είναι εδώ και δεκαετίες ο μεγάλος ασθενής της οικονομίας μας. Η δαπάνη για τις συντάξεις στην Ελλάδα είναι στο 17% του ΑΕΠ, η υψηλότερη στην Ευρώπη, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κοντά στο 13%. Από αυτό το 17%, το 7% περίπου προέρχεται από τις εισφορές ενώ το υπόλοιπο 10% από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Οι κυβερνήσεις διαχρονικά απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και το ίδιο κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Σήμερα βρίσκεται φυλακισμένη στους μύθους που εν πολλοίς καλλιέργησε η ίδια, ανίκανη να προχωρήσει σε μια πραγματική μεταρρύθμιση που θα αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό για μια τουλάχιστον δεκαετία.
Θα αναφερθώ σύντομα σε μερικούς από αυτούς τους μύθους, καθώς δυστυχώς διαστρεβλώνουν την οπτική μας και αποτρέπουν τη νηφάλια λήψη αποφάσεων.
Μύθος πρώτος:
«Οι συνταξιούχοι έχουν θιγεί περισσότερο από κάθε άλλον στην κρίση». Ισχύει το αντίθετο: Η πλειοψηφία των συνταξιούχων (κάτω των €1.000) υπέστησαν μειώσεις μόνο λόγω της κατάργησης των δώρων εορτών. Αυτό είναι 14%, δηλαδή χαμηλότερο από τις μειώσεις στις χαμηλές αποδοχές.
Μύθος δεύτερος:
«Η Φτώχεια των ηλικιωμένων έχει εκτιναχθεί». Η φτώχεια σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έχει μειωθεί κατά σχεδόν στο μισό (7 μονάδες). Αντιθέτως έχει εκτιναχτεί η φτώχεια των ανέργων και των οικογενειών με παιδιά.
Μύθος τρίτος:
Το να λέμε ότι «Το δικό μου ταμείο είναι πλεονασματικό» είναι λάθος. Η βιωσιμότητα και η ευστάθεια αναφέρονται στο συνολικό σύστημα. Ένα πλεονασματικό ταμείο ουσιαστικά δημιουργεί ή επιτείνει τα ελλείμματα των υπολοίπων.
Μύθος τέταρτος:
«Το σύστημα δεν θα είχε πρόβλημα, αν δεν υπήρχε κρίση και ανεργία». Το ασφαλιστικό υπήρχε πολύ πριν την κρίση –και σχετίζεται κυρίως με δημογραφικές εξελίξεις. Η ανεργία οφείλεται (ακόμη και τώρα) σε αδυναμία εισόδου στην αγορά εργασίας νέων και γυναικών –οι οποίοι δεν πλήρωναν εισφορές. Επομένως, θα υπήρχε ασφαλιστικό πρόβλημα ακόμη και αν η ανεργία ήταν 4%.
Μύθος πέμπτος:
Η σημερινή κατάσταση των ταμείων οφείλεται στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και το PSI φταίνε για τα ταμεία. Αν τα ταμεία το 1995 επένδυαν σε Ομόλογα υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας, π.χ. Γερμανικού Δημοσίου, τα αποθεματικά τους το 2012 θα ήταν 20,6 δις. Δηλαδή, 600 εκ. περισσότερα από το ότι είχαν στην πραγματικότητα το 2012, που ήταν 20 δις. Δηλαδή, χωρίς σκάνδαλα χρηματιστηρίου, χωρίς δομημένα ομόλογα, χωρίς PSI θα κερδίζαμε 600 εκ. Αυτά είναι όλη η ζημιά: Συντάξεις 1 εβδομάδας.
Πέραν των μύθων που η κυβέρνηση καλλιεργεί, συντηρεί και το λαϊκισμό, τη γνωστή δηλαδή τακτική του να καθόμαστε σε ένα τραπέζι όλες οι κοινωνικές ομάδες και να στέλνουμε το λογαριασμό σε όποιον δε συμμετέχει στην κουβέντα: στον άνεργο, στον αγέννητο, στον μετανάστη.
Η παρουσία του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εργασίας στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το Ασφαλιστικό, δείχνει δυστυχώς το μέγεθος της προχειρότητας, αλλά και της άγνοιας που τους χαρακτηρίζει στα θέματα του ασφαλιστικού.
Καταρχήν χαρακτήρισαν το συνταξιοδοτικό ως «αναδιανεμητικό» και όχι ως «διανεμητικό» που είναι το ορθό. Αναδιανομή σημαίνει ο πλούσιος να πληρώνει τον φτωχό. Στο ασφαλιστικό έχουμε διανομή: ο εργαζόμενος πληρώνει τον συνταξιούχο. Ακόμη και ο φτωχός εργαζόμενος τον πλούσιο συνταξιούχο.
Επίσης εξισώνουν τις εισφορέςμισθωτών και ελευθέρων επαγγελματιών όχι ως ποσά, αλλά ως ποσοστά, αγνοώντας ουσιαστικά ότι για τους ελεύθερους επαγγελματίες, εργοδότης και εργαζόμενος ταυτίζονται. Έτσι μια ποσοστιαία αύξηση εισφορών σημαίνει διπλή επιβάρυνση για τον ελεύθερο επαγγελματία καθώς ουσιαστικά αναλαμβάνει και τις εντός εισαγωγικών «εργοδοτικές εισφορές» του.
Ο κ. Κατρούγκαλος μας δήλωσε στη Βουλή πως δεν δίνει την κοστολόγηση της πρότασης για να μην χαλάσει τη διαπραγμάτευση. Στη διαπραγμάτευση κρυφή κρατάει κανείς την πρόταση και τις κόκκινες γραμμές, όχι τα τεχνικά στοιχεία. Εκτός και αν, αυτά δεν υπάρχουν...
Από την άλλη ουσιαστικά παραδέχτηκε ότι το σύστημα είναι μη βιώσιμο. Μίλησε για δυσβάσταχτες εισφορές και ταυτόχρονα αδυναμία περικοπής συντάξεων. Αυτό είναι ο ορισμός του μη βιώσιμου συστήματος, όταν με υψηλές εισφορές έχουμε συντάξεις πείνας.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει το πραγματικό πρόβλημα.Το οποίο είναι ότι ο κόσμος δεν θέλει το διανεμητικό σύστημα. Αντίθετα θέλει τα λεφτά του να πιάνουν τόπο- θέλει να παίρνει πίσω τις εισφορές του με ένα λογικό ποσοστό απόδοσης, ως σαν να τα είχε βάλει στην Τράπεζα. Και αντί για αυτό η κυβέρνηση του λέει: «Ξέχασε το. Με τις τωρινές εισφορές θα πληρώσω τους τωρινούς συνταξιούχους, αλλά σου εγγυώμαι ότι κάτι θα πάρεις όταν έρθει η ώρα σου γιατί πλήρωνες τόσα χρόνια».
Το ασφαλιστικό δεν θα λυθεί με τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Η κυβέρνηση απλά μεταθέτει το πρόβλημα 2-3 χρόνια πιο κάτω μέχρι την επόμενη «μεταρρύθμιση». Ταυτόχρονα λειτουργεί άδικα προς τους όσους θα βγούνε στη σύνταξη μέσα στα επόμενα τρία χρόνια: Τους αυξάνει σήμερα τις εισφορές και τους μειώνει τις μελλοντικές συντάξεις. Δηλαδή χρεώνει διπλά, ενώ επίσης στερεί μέσω της αύξησης των εισφορών, ανάσα από την οικονομία.
Μόνο ένα μικτό σύστημα βασισμένο σε τρείς πυλώνες αποτελεί πραγματική δίκαιη μεταρρύθμιση και εξασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του.
Ο πρώτος πυλώνας είναι προνοιακός & διανεμητικός. Έχει κύρια αποστολή την αποφυγή της φτώχειας των συνταξιούχων και την εξασφάλιση του πυρήνα του εισοδήματός τους. Χρηματοδοτείται εν μέρει από τις τωρινές εισφορές και εν μέρει από τον προϋπολογισμό (για το προνοιακό του κομμάτι) και οδηγεί σε ποσοστά αναπλήρωσης της τάξης του 50%- όσο είναι περίπου σήμερα στην Ολλανδία και τη Δανία. Η σύνταξη που θα λαμβάνει κάποιος θα αποτελείται από 2 τμήματα: μια κοινωνική σύνταξη για όλους, ανεξαρτήτως εισφορών, θα πληρώνεται μετά την ηλικία των 67. Και δεύτερον, μια σύνταξη νοητής κεφαλαιοποίησης πληρωτέα από ατομικούς λογριασμούς αναλογική των εισφορών, σύμφωνα με το σύστημα που εφαρμόζεται σήμερα σε Σουηδία και Ιταλία. Το κράτος, πλέον της εγγύησης των συντάξεων και της πληρωμής της κοινωνικής σύνταξης θα καλύπτει και μέρος των εισφορών για περιόδους εκτός της αγοράς εργασίας, όπως η ανεργία και η λοχεία.
Ο δεύτερος πυλώνας αφορά στην επαγγελματική κεφαλαιοποιητική ασφάλιση με σκοπό την αναπλήρωση του εισοδήματος και την οργανωμένη αποταμίευση, εντός μιας επαγγελματικής ομάδας, χωρίς επιβάρυνση τρίτων. Το κράτος θα καθορίζει ένα ελάχιστο υποχρεωτικό ποσοστό εισφοράς με στόχο την αναπλήρωση περίπου 30% του εισοδήματος. Ο συντάξεις θα προκύπτουν από τα συσσωρευμένα αποθέματα σε ατομικούς λογαριασμούς και θα κατανέμονται με βάση ράντα την στιγμή της συνταξιοδότησης. Μέσω των επαγγελματικών ταμείων οι κλάδοι θα μπορούν να διατηρήσουν τυχόν επαγγελματικά προνόμια που έχουν σήμερα, ενώ τα ταμεία θα προικοδοτηθούν και με την περιουσία των σημερινών επικουρικών.
Τέλος ο τρίτος πυλώνας είναι η ιδιωτική ατομική ασφάλιση ώστε όσοι μπορούν και το επιθυμούν να ενισχύουν το συνταξιοδοτικό τους εισόδημα, αλλά και άτομα με ασταθή επαγγελματική πορεία να φροντίζουν για τη συνταξιοδότησή τους. Με την ψήφιση της ευρωπαϊκής οδηγίας Solvency ΙΙ έχουμε πλέον το θεσμικό πλαίσιο για μια εύρωστη ασφαλιστική αγορά και μένει να δούμε πώς όλα αυτά θα δουλέψουν στην πράξη.
Με μύθους, λαϊκισμούς και γενικότητες δε λύνονται προβλήματα, πολύ περισσότερο το ασφαλιστικό. Χρειάζονται τολμηρές κινήσεις με πρόγραμμα και δικαιοσύνη. Το να πάρουμε στην ουσία το νόμο Λοβέρδου- Κουτρουμάνη, να καταργήσουμε τις μεταβατικές διατάξεις, και να το περνάμε ως καινούργιο, όπως κάνει τώρα η κυβέρνηση, είναι άλλη μια προσπάθεια παραπλάνησης των πολιτών- των τωρινών και των μελλοντικών γενεών.
Καμία κοινωνία που κλέβει το μέλλον της για να θρέψει το παρελθόν της δε βρήκε τον δρόμο της εξόδου από την κρίση.
Η σημερινή Ελλάδα δε μπορεί να αποτελεί εξαίρεση.
Σας ευχαριστώ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Δείτε το video της εκδήλωσης εδώ
Δείτε το πλήρες video της εκδήλωσης στο κανάλι μας στο YouTube πατώντας εδώ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Δείτε τι έγραψε για την εκδήλωση η naftemporiki
Δείτε τι έγραψε για την εκδήλωση το €xipno.gr
Δείτε τι έγραψε για την εκδήλωση το Foodbusiness.gr
- Λεπτομέρειες
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΑΣΕ-CSR Hellas
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016
Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη σε περιόδους κρίσης
Απόσπασμα Ομιλίας κ.Γιάννη Αναστασόπουλου,
Προέδρου ΔΣ ΑΞΙΟΤΗΣ &
Συμβούλου Διοίκησης ΕΑΣΕ
Κατά την άποψή μου η ΕΚΕ είναι εν πολλοίς ένας όρος παρεξηγημένος – τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Έχουν γραφτεί πολλά και έχει καταναλωθεί πολύ μελάνι – ίσως και για να πείσουμε τους εαυτούς μας να αναγνωρίσουμε τα οφέλη από την υιοθέτηση των βασικών αρχών της ΕΚΕ.
Νομίζω ότι είμαστε ακόμη στο στάδιο που αναρωτιόμαστε κατά πόσο η ΕΚΕ αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της καλής λειτουργίας της εταιρίας ή είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι καινούριο και το οποίο θέλουμε να το προσθέσουμε και ίσως να το προσαρμόσουμε ως επικοινωνιακή πολιτική της επιχείρησης για προβολή και βελτίωση της εικόνας της.
Κατά την άποψη μου:
- ΕΚΕ δεν είναι τα όποια μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος οφείλει μια επιχείρηση να παίρνει και αποτελούν προϋπόθεση για την αδειοδότησή της.
- Η ΕΚΕ είναι – ή πρέπει να είναι – φιλοσοφία και στάση πέρα και πάνω από την όποια υποχρέωση καλής λειτουργίας της επιχείρησης.
- ΕΚΕ δεν είναι μια one off πράξη εξαιτίας συγκυριών ή για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά μια καθημερινή πρακτική με στόχους, συνέπεια και συνέχεια.
- ΕΚΕ δεν είναι φιλανθρωπία (ή τουλάχιστον όχι μόνο φιλανθρωπία)
Κατά την άποψή μου είναι θέμα νοοτροπίας και ενός κώδικα επιχειρηματικής δεοντολογίας που θα πρέπει να βασίζεται στις αρχές της υπεύθυνης επιχειρηματικότητας.
Αν η Διαφάνεια και η Αξιοπιστία
Αν η Αξιοκρατία, η Υπευθυνότητα και η Λογοδοσία από τα μέλη του ΔΣ εντάσσονται στον κώδικα ηθικής της επιχείρησης και της εταιρικής διακυβέρνησης της, τότε οι βασικές έννοιες της ΕΚΕ βρίσκουν έμπρακτη εφαρμογή.
Είναι προφανές ότι η κοινωνική υπευθυνότητα είναι βασικός πυλώνας του μάνατζμεντ και της στρατηγικής της επιχείρησης. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου «επιχειρείν».
Η κρίση μας έβγαλε από τη «ραστώνη» μας – και αυτό είναι πολύ θετικό. Μας ανάγκασε να διαφοροποιήσουμε τις προτεραιότητές μας. Ευαισθητοποίησε και αύξησε τον εθελοντισμό (που μέχρι πρότινος ήταν εν υπνώσει). Ενίσχυσε το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης, το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης που φέρει καθένας μας για όλα όσα συμβαίνουν. Και είναι ευχής έργον ότι οι επιχειρήσεις δεν μείωσαν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, αύξησαν την κοινωνική δράση τους - προσαρμόζοντάς την βέβαια στις απαιτήσεις των καιρών.
Τόσα χρόνια ως κοινωνία επενδύσαμε σε υλικά αγαθά και παραγνωρίσαμε τις άυλες αξίες. Όμως, στην Ελλάδα των αδιεξόδων και της κρίσης ο κόσμος στράφηκε ξανά προς αυτές τις παραγκωνισμένες, μέχρι πρότινος, αξίες και βρήκε ανθρώπους πρόθυμους να βοηθήσουν, να προσφέρουν για το κοινό καλό…
Κι επειδή εκτός από την ιδιότητα του Συμβούλου Διοίκησης της ΕΑΣΕ, του φορέα που εδώ και 30 χρόνια εκπροσωπεί τους επαγγελματίες managers (εκείνους δηλαδή που βρίσκονται στο τιμόνι των επιχειρήσεων και παίρνουν τις αποφάσεις) κρατώ και το … καπέλο του Προέδρου του Συλλόγου ΑΞΙΟΤΗΣ στον οποίο πιστεύουμε στη δύναμη της δράσης των ενεργών πολιτών, στην προώθηση της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και τόνωσης του αισθήματος ευθύνης προς εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Θα έλεγα επίσης πως απαιτείται μια κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά και από εμάς, τους πολίτες.
Eπιτρέψτε μου μία αισιόδοξη ευχή για το 2016, να είναι μια χρονιά που θα μας κάνει να επενδύσουμε σε ανθρώπινες αξίες και θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε πάλι όραμα και προοπτική!
Να αντιστρέψουμε τη σημερινή αντίληψη ότι είμαστε μια χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών..!
- Λεπτομέρειες
Μεγάλη επιτυχία είχε και η φετινή εκδήλωση τού ΑΞΙΟΤΗΣ για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Πολλά παλιά και νεότερα μέλη καθώς και πολλοί φίλοι τού σωματείου βρέθηκαν, συζήτησαν, συνέφαγαν και διασκέδασαν στο πάντα φιλόξενο περιβάλλον τού κτηρίου Κωστής Παλαμάς. Ευχαριστούμε τον πρόεδρο, το ΔΣ και όλους τους παρευρισκομένους για την όμορφη βραδιά και περιμένουμε με αγωνία την επόμενη εκδήλωση του σωματείου στις 9 Φλεβάρη.
Μήνυμα Προέδρου
κ. Γιάννη Αναστασόπουλου
Χαιρόμαστε που έχουμε μαζί μας καλούς και πιστούς φίλους του Αξιότη και – όπως έχει πει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής – δεν έχει σημασία το μέγεθος της σκηνής, αλλά το έργο που παίζεται σε αυτήν.
Στον Αξιότη συνεχίζουμε, με συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις, να υποστηρίζουμε αξίες όπως η Αριστεία, η Αξιοκρατία, η Διαφάνεια και είμαστε αντίθετοι στο πελατειακό κράτος – λάφυρο.
Έχουμε ανάγκη από πολιτική Ηγεσία απαλλαγμένη από αυταπάτες και ιδεοληψίες. Από Ηγέτες με όραμα και το απαιτούμενο σθένος να δουν την πραγματικότητα κατάματα και όχι με ψευδαισθήσεις.
Ας είναι το 2016 μια χρονιά που θα μας κάνει να επενδύσουμε σε ανθρώπινες αξίες και θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε πάλι όραμα και προοπτική.
Με τις καλύτερες ευχές μου για κάθε τι που θα κάνει την καινούργια χρονιά ξεχωριστή!
- Λεπτομέρειες
Όχι στο Κράτος – λάφυρο, Όχι στη βανδαλοποίηση της δημόσιας ζωής
Η χώρα, μέσα από μια μακρά υφεσιακή πορεία, δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς. Έξι δύσκολα χρόνια που οδήγησαν στην απαξίωση της ιδιωτικής οικονομίας, του ζωντανού κοινωνικού κυττάρου της αγοράς και κατ΄ επέκταση της απασχόλησης είναι αρκετά. Έξι χρόνια πολιτικών πειραματισμών με εξουθενωτικά σκληρά μέτρα φορολόγησης αλλά και επιζήμια για την ανάκαμψη της χώρας πισωγυρίσματα στο μεταρρυθμιστικό έργο που οφείλονται εν πολλοίς στη αστάθεια του πολιτικού σκηνικού. Εξάλλου όταν μια χώρα έχει περάσει μέσα στην τελευταία εξαετία από 4 (!) εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις, ελάχιστα περιθώρια καταγγελίας των «άλλων» έχει. Μάλλον περισσότερο προς τη δική μας μεριά θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για το τι έχει πάει λάθος.
Παρά, όμως, την παγιωμένα αρνητική αυτή κατάσταση, παρά τις εγγενείς δυσκολίες που το αυτιστικό πολιτικό σύστημα δημιουργεί και την άρνηση για ουσιαστική ενδοσκόπηση ως προς το «τις πταίει», με λύπη παρατηρούμε να επαναλαμβάνονται φαινόμενα αναξιοκρατικής λειτουργίας του Κράτους. Με λύπη πληροφορούμαστε την εκ νέου τοποθέτηση συγγενικών ή φιλικών προσώπων στα σημερινά κόμματα εξουσίας εκτός διαγωνιστικών ή άλλου τύπου ανοικτών προς όλους τους πολίτες διαδικασιών.
Για μια ακόμη φορά αποτυχόντες πολιτευτές προκρίνονται ως «κατάλληλοι» για θέσεις ευθύνης σε κρατικού ενδιαφέροντος επιχειρήσεις, σε θέσεις συμβούλων, σε οργανισμούς και λοιπούς φορείς του Δημοσίου, παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ, αγνοώντας το περίφημο σύστημα Δι@υγεια και το Opengov, με κριτήρια που κάθε άλλο παρά αξιοκρατικά μπορούν να χαρακτηριστούν.
Διότι όταν το «διαβατήριο» γι’ αυτούς τους διορισμούς είναι η κομματική ταυτότητα, ή/και η συγγένεια με κάποιον πολιτικό, όταν δεν προκρίνονται στις θέσεις ευθύνης οι άριστοι αλλά απλώς οι αρεστοί, τότε φοβούμαστε ότι η νέα Κυβέρνηση που έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού με την ελπίδα και την προοπτική για αξιοσύνη και εντιμότητα, όχι μόνο ακολουθεί τις πρακτικές νεποτισμού των προκατόχων της, «τακτοποιώντας» τους ημέτερους, αλλά αμφισβητεί και τη σκοπιμότητα της αριστείας.
Αποτελεί πεποίθησή μας ότι η αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού στο Δημόσιο θα πρέπει να εδράζεται στις αρχές της αξιοκρατίας, η έννοια της οποίας είναι συναρτημένη με τη δημοκρατική αρχή του κράτους δικαίου και την αρχή της ισότητας.
Με μεγάλη λύπη όμως εσχάτως παρακολουθούμε να συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα.
Το σωματείο ΑΞΙΟΤΗΣ ως φορέας σύγχρονου προβληματισμού, ήδη από το 2014 έχει υποβάλει μια πλήρη και βιώσιμη πρόταση προς το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης η οποία όχι μόνο αναδεικνύει την ανάγκη υιοθέτησης αξιοκρατικών κριτηρίων στελέχωσης του Δημόσιου Τομέα, αλλά προτείνει ολοκληρωμένες, εφικτές δέσμες μέτρων και στρατηγικών άμεσα εφαρμόσιμων. Περιλαμβάνει ένα αξιοκρατικό σύστημα που προκρίνει τους ικανούς, τους έμπειρους, εκείνους που εν τέλει μπορούν να προσφέρουν προστιθέμενη αξία. Κι όλα αυτά, προσφέροντας μάλιστα εαυτούς ως αρωγούς σε μια τέτοια εθνική προσπάθεια.
Αυτό που λέμε με λίγα λόγια είναι ότι λύσεις υπάρχουν. Βούληση χρειάζεται. Θέληση να γίνουν οι ριζικές τομές και να περάσουμε από τις πελατειακές κομματικές σχέσεις σε ένα δίκαιο σύστημα που αξιοποιεί τα καλά μυαλά που υπάρχουν (εντός και εκτός Δημοσίου Τομέα) και θέλουν να προσφέρουν για το καλό του τόπου.
Αυτή η παρατηρούμενη χαλάρωση θεσμών και προσώπων δεν οδηγεί το άρμα της δοκιμαζόμενης χώρας στο σωστό μονοπάτι. Αντιθέτως προμηνύει σύννεφα και δυσάρεστες – ή και εκρηκτικές – κοινωνικές διεργασίες, καθώς πυροδοτεί απογοήτευση, προκαλεί και τελικά εξοργίζει. Μην ξεχνάμε ότι η αρχή της Αξιοκρατίας λειτουργεί συμπληρωματικά και εξισορροπητικά ως προς την αρχή της Ισότητας. Και όλοι οι πολίτες μιας ευνομούμενης πολιτείας θέλουν να αισθάνονται και να είναι ίσοι…
Η αξιοκρατία λοιπόν είναι το κλειδί της αναγκαίας, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, κοινωνικής συνοχής. Όταν αυτή καταστρατηγείται με τόση αυθάδεια και σε τέτοια κλίμακα εδώ και χρόνια, τότε η κοινωνική συνοχή υποσκάπτεται επικίνδυνα. Διότι κάθε ακύρωση της αξιοκρατίας όταν ακολουθείται και με τη διάλυση σειράς άλλων θεσμών όπως της ευταξίας με την κατάληψη και τους βανδαλισμούς δημόσιων χώρων, την ανοχή σε παράνομες ομάδες που δεν σέβονται την ιστορία και τη Δημόσια περιουσία, οδηγεί σε φαινόμενα παρακμής και τελικά σήψης.
Εμείς στο Σωματείο ΑΞΙΟΤΗΣ ως ενεργό κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών αφουγκραζόμαστε τους κλυδωνισμούς στην κοινωνία και καλούμε την κυβέρνηση να προχωρήσει χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις αφενός μεν σε αλλαγή πλεύσης πριν η κατάσταση ξεφύγει λόγω αδυναμίας (ή – ακόμη χειρότερα – μη πολιτικής βούλησης) αφετέρου δε σε ρήξεις με οργανωμένες μειοψηφίες. Είτε αυτές βανδαλίζουν τους δημόσιους χώρους, είτε λαφυραγωγούν το Κράτος.
Η Ελλάδα έχει τώρα μια χρυσή ευκαιρία: Να πάψει να είναι «η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών». Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Ο Πρόεδρος
και τα μέλη του ΔΣ
του σωματείου ΑΞΙΟΤΗΣ
- Λεπτομέρειες
Πολυετείς καθυστερήσεις στην αδειοδότηση (με περίοδο ….αναμονής πάνω από 24 μήνες για
| Ο πρόεδρος του ΑΞΙΟΤΗΣ κ. Γιάννης Αναστασόπουλος |
τις απαραίτητες εγκρίσεις), αναπτυξιακοί νόμοι που δεν εφαρμόζονται, πολιτικά ασταθές, λόγω των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων, και βαθειά υφεσιακό περιβάλλον οικονομίας με capital controls που «πάγωσαν» ώριμες επενδύσεις αλλά και επιχειρηματικές συμφωνίες που είχαν δρομολογηθεί, συνθέτουν ένα σκηνικό που απωθεί ακόμη και τον πλέον τολμηρό επενδυτή να τοποθετήσει κεφάλαια στη χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια. Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, γι’ αυτό και το 2016 πρέπει να είναι μια διαφορετική χρονιά. Οι επενδύσεις είναι, νομοτελειακά, μονόδρομος και πρέπει να «αναστηθούν» πάση θυσία.
Πρέπει να καταλάβουμε και να συμφωνήσουμε όλοι σε τούτη εδώ τη χώρα ότι επείγει να δημιουργηθεί ένα φιλικό προς τις επενδύσεις περιβάλλον που θα ελκύσει άμεσες παραγωγικές επενδύσεις και θα οδηγήσει στη βελτίωση της επιχειρηματικότητας και, κατά συνέπεια, στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Να συνειδητοποιήσουμε πως είναι ζωτικής σημασίας να δρομολογηθούν όλες οι ώριμες μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις, αρχίζοντας από εκείνες για τις οποίες οι προβλεπόμενες διαδικασίες έχουν ολοκληρωθεί. Οι όποιες καθυστερήσεις (είτε δημιουργούνται τεχνηέντως, είτε οφείλονται σε γραφειοκρατικούς λόγους) θα πρέπει να εκλείψουν, ώστε οι στρατηγικές ιδιωτικές επενδύσεις να προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και συμβάλλοντας στην αύξηση της απασχόλησης.
Δημοσιονομική πολιτική χωρίς αναπτυξιακή στρατηγική δεν μπορεί να υπάρξει.
Ένα υγιές Τραπεζικό σύστημα με τράπεζες θωρακισμένες κεφαλαιακά, άρση των capital controls, συμπύκνωση των ατέρμονων άγονων διαδικασιών αδειοδότησης που ταλαιπωρούν άσκοπα και αποθαρρύνουν όσους επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά και σταθερό φορολογικό πλαίσιο με μακρύ χρονικό ορίζοντα που θα ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας, είναι τα βασικά … προαπαιτούμενα. Λύσεις γνωστές μεν, που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί δε.
Για να υπάρξει φως στην άκρη του τούνελ πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορά, να αλλάξουμε συνήθειες, να αποκτήσουμε νοοτροπία ανάπτυξης – δηλαδή αυτό που με δυο λέξεις περιγράφεται στη σύγχρονη βιβλιογραφία ως «growth mindset» - μακριά από πολιτικές αυταπάτες, ιδεοληψίες και δογματικές αντιλήψεις. Νοοτροπία που στο επίκεντρό της θα έχει την προαγωγή όλων των θεσμικών αλλαγών που απαιτούνται για τον εξορθολογισμό του κράτους και τη στήριξη του επιχειρείν, καθώς εκεί είναι ο δρόμος της ανάπτυξης και της προοδευτικής πολιτικής.
Γιάννης Αναστασόπουλος
Πρόεδρος Δ.Σ. ΑΞΙΟΤΗΣ
- Λεπτομέρειες
Άρθρο του Γιώργου Γκόνου*
Δημοσιεύθηκε στο EURO2DAY.gr: 19 Νοεμβρίου 2015 - 07:40
Χρειαζόμαστε άμεσα μια φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Αυτή θα δώσει την πίτα για να μοιραστούμε, γιατί το πρόβλημα πλέον δεν είναι αναδιανεμητικό αλλά συνολικό, καθώς το «πουγκί» είναι άδειο. Ομως θα πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο σε ό,τι μας βολεύει... Γράφει ο Γ. Γκόνος.
Όλοι σχεδόν οι Έλληνες γινόμαστε κάθε μέρα σοφότεροι και φτωχότεροι. Σοφότεροι γιατί κατακλυζόμαστε από αναλύσεις, διαπιστώσεις αλλά και προβλέψεις συχνά αντιφατικές και ταυτόχρονα φτωχότεροι, γιατί τα εισοδήματά μας μειώνονται και οι αποταμιεύσεις μας ροκανίζονται στην πληρωμή της βαριάς φορολογίας.
Στις πιο κάτω γραμμές θα αποπειραθώ να μοιραστώ με τους αναγνώστες του Euro2day.gr μερικές σκέψεις, φροντίζοντας όσο μπορώ να μην αναμασήσω χιλιοειπωμένες συνταγές.
Η ελληνική οικονομία βαδίζει μέσα από μια τραυματική πορεία στη θέση που της επιφυλάσσει η ποιότητα της πολιτικής της ηγεσίας και της κοινωνίας της συνολικά.
Το χάσμα μεταξύ της επίπλαστης οικονομικής ευμάρειας των προηγούμενων ετών και του χαοτικού ελληνικού οικονομικού μοντέλου θα κλείσει, έστω κι εάν αυτό γίνει βίαια.
Είναι απολύτως άσκοπο να διαμαρτύρονται διάφορες κοινωνικές ομάδες, γιατί το πρόβλημα πλέον δεν είναι αναδιανεμητικό αλλά συνολικό, γιατί το συνολικό πουγκί είναι άδειο.
Στο πραγματικό πρόβλημα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και τον παραμορφωτικό ρόλο των ΜΜΕ, που μερικές φορές οδηγεί στην παράκρουση.
Αφορίζουμε ό,τι είναι χρήσιμο και υιοθετούμε ψεύτικες και επίπλαστες προσεγγίσεις, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας βουλιάζουν πιο πολύ.
- Χρειαζόμαστε άμεσα κήρυξη πολέμου με τον μεγαλύτερο εχθρό μας. Τον εαυτό μας του χθες:
- Κήρυξη πολέμου σε ό,τι μας βολεύει
- Κήρυξη πολέμου σε ό,τι χαϊδεύει τ' αυτιά μας
- Κήρυξη πολέμου στη μετριοκρατία που υποθάλπει διαφθορά και ανεπάρκεια
- Χρειαζόμαστε έντιμους και ικανούς ανθρώπους που σήμερα δεν τους έχουμε στα αντίστοιχα πόστα. Στις εταιρείες, που έχουμε την τιμή κάποιοι να διοικούμε, ούτε χαμηλόβαθμες θέσεις δεν θα στελεχώναμε με άτομα που σήμερα ή χθες κατέχουν ή κατείχαν αξιώματα με ιδιαίτερη βαρύτητα.
- Χρειαζόμαστε άμεσα μια φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Αυτή θα δημιουργήσει την πίτα για να τη μοιραστούμε. Όσο πιο πολύ βουλιάζουμε, τόσο πιο φιλελεύθερη οικονομική πολιτική τελικά θα χρειαστεί.
- Χρειαζόμαστε άμεσα αυστηρότητα και καμία ανεκτικότητα στην παραβατικότητα. Πρώτος μας σταθμός σε αυτή την προσπάθεια η ανώτατη παιδεία.
- Χρειαζόμαστε βαθιά πίστη στην αριστεία.
Το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων είναι πρόβλημα παράγωγο, δευτερογενές, και θα λυθεί από μόνο του αν αναστηλώσουμε τις χαμένες μας αξίες.
Έχουμε συμμάχους. Δεν εννοώ τους εταίρους μας. Αναφέρομαι στα δυνατά συστατικά της φυλής μας. Την εμφανή ευφυΐα μας, τη δημιουργικότητα, την ευελιξία και πάνω από όλα το φιλότιμό μας, που ελπίζω και αυτή τη φορά να μη μας αφήσει να βουλιάξουμε.
*Ο κ. Γιώργος Γκόνος είναι Διευθύνων σύμβουλος ΝοτιοΑνατολικής Ευρώπης στη McCain Foods και Γενικός Γραμματέας του Σωματείου ΑΞΙΟΤΗΣ.
Μπορείτε να μεταβείτε στην σελίδα του EURO2DAY.ge πιέζοντας εδώ