Στη ζωή δεν υπάρχει ένας και μοναδικός κανόνας για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Κατά συνέπεια, η λήψη μιας απόφασης δεν είναι η απλή ενέργεια επιλογής μιας λύσης μεταξύ διαφόρων εναλλακτικών αλλά μια διαδικασία που απαιτεί δημιουργική σκέψη και ευθυκρισία –στοιχεία που μπορεί κανείς να αναπτύξει και να καλλιεργήσει. Άλλωστε, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η σοφία έρχεται με την πάροδο των χρόνων. Η σοφία αφορά στον τρόπο και τον βαθμό που κάποιος αντιλαμβάνεται τα πράγματα κι επομένως μπορεί να διδαχθεί και να αναπτυχθεί.

Όμως  πόσο ορθή μπορεί να είναι η κρίση μας όταν δεν έχουμε ξεκάθαρο στόχο και σαφή εικόνα των δεδομένων; Όταν μοιάζουμε να παλινδρομούμε, δίχως να γνωρίζουμε τι θέλουμε και πού κατευθυνόμαστε;

Πιστεύω ότι ο σαφής προσανατολισμός, η στόχευση και ο εστιασμός στο επιθυμητό αποτέλεσμα είναι το Α και το Ω για να πετύχουμε τις επιδιώξεις μας. Πρέπει να ξέρουμε πού είμαστε, πού θέλουμε να πάμε και να έχουμε εναλλακτικά σενάρια για το πώς θα φτάσουμε. Σε αυτή την πορεία δεν είμαστε μόνοι˙  ως άτομα, ως οργανωμένη κοινωνία και ως κράτος πρέπει διαρκώς να συγκεράζουμε διαφορετικές θέσεις, να συνθέτουμε ασύμφωνες αντιλήψεις, να ξεπερνούμε αντιθέσεις. Με άλλα λόγια, πρέπει να διαπραγματευόμαστε.

Θεωρώ ότι η διαπραγμάτευση θα πρέπει να είναι μια παραγωγική διεργασία και όχι στείρα αντιπαράθεση και υπεράσπιση a priori αντίθετων θέσεων που οδηγεί σε συγκρούσεις και αδιέξοδα.  Η ρεαλιστική στάθμιση των δεδομένων, η σωστή προετοιμασία με συγκεκριμένα εναλλακτικά σενάρια, η ευελιξία, ο καθορισμός προτεραιοτήτων και –κυρίως– η σαφήνεια είναι καταλυτικής σημασίας για να πετύχεις τους στόχους σου.

Επομένως πόσο… δημιουργικό μπορεί να είναι το ασαφές; Μήπως η αβεβαιότητα που προκύπτει από την ασάφεια δημιουργεί τελικά περισσότερα προβλήματα και εμπλοκές; Μήπως ευνοεί παρεξηγήσεις και παρερμηνείες; Μήπως μεγαλώνει το χάσμα, αντί να εντοπίζει και να γεφυρώνει τα κοινά συμφέροντα;

Γιάννης Αναστασόπουλος